Snape'in Pişmanlığı

Deathly Hallows'u okuduğumdan beri Anathema'nın Regret şarkısını her dinleyişimde Melez Prens geliyor aklıma. Şarkı sanki onun için yazılmış... Aslında şarkıyı iki türlü yorumlayabiliriz. Birinci yol Lily'ye "Bulanık" demesinden duyduğu pişmanlık. İkincisi Lily'nin ölümünden duyduğu pişmanlık. Ben ikincisine göre yorumlayacağım burada. Çünkü şarkının melodisi pişmanlık ve acı hislerini güçlü hissettiriyor. Aklımdan geçen sahne Lily'nin ölümünden bir kaç ay sonrası:

As I drift away... far away from you,
I feel all alone in a crowded room,
Thinking to myself
"There's no escape from this
fear
regret
loneliness..."
(Snape Lily'nin ölümünden sonra kendini kimbilir nasıl yalnız hissetmiştir. Belki 5. sınıftan beri görüşmüyorlardı ama artık onun bu dünyada yaşamadığını bilmek ve bundan sorumlu olmak Severus'umuzu mahvetmiştir.)

Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries
("Visions of love and hate" aklıma James ve Lily'nin el ele yürüdüğü ya da sarıldığı bir resim getiriyor. Bu yorum belki ilk yorumlamaya daha uygun düşer ama söylemeden geçemedim :p
Ya da Voldie ile Lily'nin görüntüleri olabilir. Ne de olsa Snape sevdiği kadını öldüren adamdan nefret ediyordur artık herhalde. Güzel günlerin, Lily'nin gülüşünün sona ermesi ve Snape'in hiç kimsenin duyamadığı, anlayamadığı sessiz çığlıkları, isyanları...)

I wish I didn't know now whatI never knew then...
Flashback
Memories punish me once again
Sometimes I remember all the pain that I have seen.
Sometimes I wonder what might have been...
(Snape neyi bilmemek isterdi.. Sevgiyi belki.. Belki onun tüm hayatını yönlendiren ve mutluluktan çok acı veren sevgiyi hiç bilmemek isterdi. Pensieve'de gördüğümüz hatıraların bir flashback'i eşliğinde kendini daha küçücük bir çocukken gördüğünde böyle düşünmüş olabilir. -Ama bu bir kaç saniyelik bir düşüncedir kanımca. Çünkü ne kadar acı verse de Snape'in Lily ile yaşadıklarından vazgeçmek isteyeceğini, Lily'yi hiç tanımamış olmayı isteyeceğini sanmıyorum. Böyle aşık olan biri bunu asla düşünmez- Sonra Voldie'nin yanında yaşadığı korkunç deneyimleri, Lily'nin onun yüzünden ölmesini görüp "eğer o gün Lily'ye bulanık demeseydim, Dark Arts'tan vazgeçseydim" ne olurdu diye düşümeden de edememiştir.)

Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries

And sometimes I despair
At who I've become
I have to come to terms
With what I've done
(Yaptıklarından ötürü duyduğu pişmanlık, sevdiği kadının ölümüne neden olan davranışları ve bunları aşmaya çalışması - ama yapamaması-)

The bittersweet taste of fate
We can't outrun the past
Destined to find an answer
A strength I never lost
I know there is a way,
My future is not set,
For the tide has turned
But still I never learned to live
without regret.
(Feleğin kalleşliği, geçmişinin acılarına rağmen hala dimdik hala metanetli. Ve bir çıkış yolu var, evet, kendini Harry'yi korumaya adaması. Ama tabii ki Snape hiç bir zaman yaptıklarından dolayı kendini affetmedi. Bunu da mektubu okurken ağlamasından anlamaktayız.)

-resim deviantart'tan ellaine'nin-